Mój Duchowy Dom – Przestrzeń Istot Wibracyjnych

Nadal nie rozumiesz, miłość jest jedną z 50 cech, ani ważniejszą ani mniej ważną, to ludzkie ego nadało temu taaaką przesadną wartość, a sama miłość bez innych cech jest g* warta, nawet nie rozwiniesz tej miłości bo brak cech innych nie pozwala na to, byłaby wtedy zbyt wielka dycharmonia, a rozwój duchowy dąży zawsze do harmonii.
Na tym obrazku zamień miłość na jakąś inną ceche i będzie podobnie naświetlony człowiek.
Przypominasz čpuna duchowego który widzi tylko jeden narkotyk a inne olewa bo uzależnił sie od jednego. Ale czujesz to samo bez zwiększania emanacji tej miłości, to nie jest rozwój tylko stagnacja.

lumen, po pierwsze nie używamy przekleństw w postach. Po drugie proszę nie obrażaj, tym bardziej w tak wyjątkowym dniu. Możesz z nami dyskutować i przedstawiać swój punkt widzenia, w końcu to forum dyskusyjne. Ale proszę weź pod uwagę, że tutaj panują określone zasady i chcemy, aby dyskusja toczyła się w miłym tonie, dlatego zastanów się zanim spróbujesz kogoś ponownie obrazić, zwłaszcza kogoś z administracji lub moderacji.
Przypominam, że chociaż jestem administratorem na tym forum to wcale nie oznacza, że jestem tu jakimś nauczycielem duchowym Zagłębiam się tylko w te dziedziny, które mnie interesują i w których widzę (przynajmniej dla siebie) rozwój. Przede wszystkim skupiam się na obserwacji i doświadczaniu.

A to, że stawiam miłość na tak wysokim miejscu wynika z osobistych doświadczeń, obserwacji życia, jak również również z wiedzy jaką wyciągnąłem z wielu ciekawych książek i wykładów z interesującymi ludźmi. To nie jest tak, że powtarzam to bo inni o tym ciągle mówią. Analizowałem mnóstwo ścieżek rozwoju i dalej to robię. Zadziwiające jest to, że wszędzie podkreśla się dużą rolę miłości.

Czepiasz sie dupereli, nikogo nie obrażam, przekazuje to co widze, a to co widze nie musi sie podobać, rozwój duchowy nie jest sielanką, to twarda szkoła życia, nie żadne przedszkole. Nie podoba sie porównanie ale jak inaczej to porównać, ja to widze jako narkotyk i nic na to nie poradze.
Poczuj inną ceche, może światłość, nie masz problemu z wczuwanim sie w uczucia więc powinno pujść gładko.
Nie powinno sie kontemplować cechy dłużej niż 3 miesiące, o pierwsze nie ma to sensu, po drugie marnuje sie czas bo w tym czasie można by rozwijać inną ceche która jest równie potrzebna i może otwierać droge do rozwiązania wielu problemów w życiu materialnym i duchowym.
Ale jeśli ktoś sie boi otworzyć puszke pandoryz własnym pakietem problemów do rozwiązania to raczej powinien non stop kontemplować miłość i modlić sie by nic nie wylazło z tej puszki. Jest to blokowanie własnego rozwoju ale za to miło i przyjemnie płynie czas do kolejnego wcielenia, i jeszcze jednego i jeszcze jednego, i jeszcze i tak w kółko aż sie zdecyduje że rozwój to coś znacznie więcej niż miłość i weźmie sie za siebie poważnie i dogłębnie.

Rozwój duchowy zaczyna się od poznania siebie. Wszystkich dobrych cech jak i swoich wad.
Zaczyna się od akceptacji, pokochania siebie takim jakim się jest. Oczywiście poznanie siebie to także poznanie , dostrzeżenie tzw swojego cienia. Zauważenie z czym ma ktoś problem , potem dlaczego, z czego to wynika i zmiana, uleczenie przyczyny.
Jednak tak naprawdę z większej perspektywy wszystko co robimy lub nie jest wynikiem miłości lub jej braku.
Jednak dojście do tego jednym zajmie jedno wcielenie innym sto lub tysiąc.
Każdy ma swoją drogę.

Brawo, ktoś tu myśli
Jednak z kochania siebie nic nie przyjdzie jeśli przeważa program braku dobra, wtedy kochając siebie dajemy sobie to co złe lub niekoniecznie dobre, zależy od poziomu niedoboru dobra.
Dlatego są ważne ppdstawowe cechy w rozwoju jak dobro, akceptacja, szacunek bo są jak podstawa budynku. Nie ma możliwości zbudowania go zaczynając od dachu.
Miłość jest cechą szcztową, nie podstawową, i należy ją zrównoważyć mądrością, bo głupota wylezie, a głupiamiłość to troche słabe i męczące, przynajmniej dla otoczenia.

Myślę, że przede wszystkim miłość nie jest cechą. Cecha to dobry, uczciwy, ładny i tak dalej, a miłość jest czymś, co daje napęd do dalszego zmieniania tych cech.

Aha czyli nic nie wiesz o czakrach i cechach urzeczewistnienia ? Oj przydałoby sie troche o tym dowiedzieć, są to sprawy podstawowe w rozwoju. Bez tego możesz sobie mydlić oczy tą miłością i nic istotnego z tego nie wyciągniesz prucz wzniosłych sloganów

Podstawową wiedzę na temat czakr posiadam na pewno, natomiast Ty mógłbyś poznać zasady zwykłej ortografii. To tez nie jest jakaś filozofia...

Zauważyłam, że temat miłości jest rzeczywiście irytujący dla kogoś, kto takiej miłości nie czuje.

Już Ci mówiłam, że nie znam słownictwa, którym się posługujesz, tej terminologii teoretycznej, więc nie wiem co oznacza pojęcie cech urzeczywistnienia. Prosiłam Cię już kiedyś, żebyś pisał prościej, bo pewnie wielu nie rozumie tego co piszesz, a można by się czegoś nowego dowiedzieć.

Więc musiałbym stworzyć nowy wątek z cechami, czyżby tu takowego nie było ?
Każdy czakram jest wypełniony cechami czyli uczuciami lub emocjami które są negatywnym biegunem uczuć.
Miłość i obojętność to cecha rozwinięta lub jako cecha niedorozwinięta.
Miłość równoważe innymi cechami by mi nie przesłaniała rzeczywistości zbyt miło. Im mocniej rozwijam inne tym słabiej czuje miłość. Ale to nie znaczy że jej niema, tylko że u mnie liczą sie wszystkie istniejące w harmonii.
Jest taka istota w centrum galaktyki, niektórzy nazywają ją bogiem, pewnie od niej pochodzą te wszystkie dusze zafiksowane na miłość, ja nie pochodze ani z tej galaktyki ani z tego wszechświata, więc dziwi mnie taka sytuacja. Ale ten jegomość widocznie lubi od siebie uzależniać więc emanuje głównie miłością.

Nie zwracam uwagi na forme by sie lepiej skupić na treści. Czytaj sercem, tylko umysł zwraca uwage na forme

Sercem czytam Cię inaczej, a tutaj moje oczy cierpią kiedy widzą niestaranną ortografię. I mówię to dlatego, że nie jesteś dyslektykiem.

Nie jesteś z tego wszechświata, to z którego jesteś? Chętnie poznam przybysza i dowiem się skąd przybył.

Mówisz o tej istocie jako o Źródle, Bogu? Jakoś do mnie nie przemawia Twoja teoria, może gdybym ją bliżej poznała okazałoby się, że mówimy o tym samym.