Trening Magiczny

Zajmiemy się tym w najbliższym czasie. Może nie skupiaj się na widzeniu, ale na odczuwaniu

Na polance głęboko w lesie spokojnie płonęły gałązki w niewielkim ognisku. Po jego obu stronach dwie osoby siedziały w wygodnej pozycji jogina- starszy mężczyzna o pogodnym spojrzeniu intensywnie błękitnych oczu i siedemnastoletni chłopak z chmurną miną patrzący w przestrzeń.
- Mistrzu?- „ciszę” lasu przełamał głos, w którym brzmiała niecierpliwość.
- Tak mój uczniu?- staruszek zdawał się rozbawiony za każdym razem, gdy jego uczeń chciał o coś zapytać.
- Mistrzu, próbowałem odczuwać energię tak jak mi poekazałeś, ale nadal nie mogę jej poczuć. Gdy nie ma Ciebie obok nie potrafię…- zawiesił głos, w którym słychać było bezradność i irytację.

Jego słowa wywołały szerszy uśmiech na twarzy mistrza. Na kilka minut zapadła cisza wypełniona odgłosami lasu- spokojnym szumem koron drzew, trelem ptaków, stukaniem dzięcioła… Starzec nadal uśmiechał się szeroko zarażając swego ucznia radością. Amon- bo tak nazywał się uczeń- nie mógł się powstrzymać i też się wyszczerzył ledwo powstrzymując wybuch śmiechu.
- A co teraz czujesz mój uczniu?

Chłopak wsłuchał się w siebie szukając wrażeń. Zamknął nawet oczy zagłębiając się w siebie, by zewnętrze bodźce mu nie przeszkadzały. W piersi czuł szybko wirującą kulę, z której promieniowała radość. By móc powstrzymać się od śmiechu skupił się bardziej, lecz kula zaczęła gwałtownie słabnąć, aż znowu poczuł się pusty. Otworzył oczy.
- Czułem radość mistrzu. Tu, wewnątrz.- wskazał mostek.- Ale to znikło, gdy się skupiłem.
- Jak myślisz, dlaczego tak jest?
- Bo ja wiem…- skrzywił się widząc jak mistrz gestem zwraca mu uwagę. Przez kilka tygodni starzec usiłował wyplenić z niego nawyk bezrozumnego posługiwania się językiem. Nakazał mu mówić jak najtreściwiej, w pełni zrozumiałymi słowami. Teraz rzadko mu się zdarzało wracać do tego nawyku.- Skupiłem się i ta emocja osłabła, aż zupełnie znikła.
- Co było powodem tego osłabienia emocji? Spójrz jeszcze raz.- nagły uśmiech mistrza zupełnie zaskoczył chłopaka i ten zaczął chichotać. Zamknął oczy szczerząc się w ciemną przestrzeń pod powiekami i ponownie skupił czując jeszcze silniejszą radość. Tym razem zajęło mu to dłużej, ale udało się. Nagle go olśniło.
- Już wiem co się stało mistrzu. Skupiłem się na odczuwaniu, ale jednocześnie zamknąłem, by nie przeszkadzały bodźce. Czyli chcąc się otworzyć na energię tak naprawdę się na nią zamykałem?

Mistrz tylko kiwnął głową, a jego oczy zabłysły radośnie choć może to promienie słońca padające na jego twarz dały ten efekt.
- Gdy już zdobędziesz tytuł mistrza… Tak, nie prychaj Amonie. Pisane jest Ci nim zostać i niewątpliwie osiągniesz ten cel jeśli odnajdziesz w sobie dość cierpliwości i pokory. Więc gdy już staniesz się mistrzem będziesz mógł nauczać swoich własnych uczniów i przyjdą do Ciebie z tym samym problemem co Ty dziś do mnie.
Mistrz przybliżył dłonie do ognia i polecił zrobić mu to samo. Po zajęciu wygodnej pozycji podjął tłumaczenia.
- Wszyscy oni będą zasypywać Cię pytaniami związanymi z energią i jej odczuwaniem. Będą mówić „Nie czuję mistrzu, nie jestem w stanie”. Będą uważać, że nic nie potrafią i stracą nadzieję.

Starzec wsunął kilka patyczków do ogniska. Płomienie podsycane łagodnym wietrzykiem żarłocznie liznęły suche gałązki.
- Spójrz na ogień. Ten żywioł jest najmniej materialny. Można powiedzieć, że w ogóle nie składa się z materii. Istnieje na granicy, jest niefizycznym zjawiskiem w fizycznym świecie. I dobrym przykładem na dzisiejszą lekcję. Przybliż dłonie do ogniska. Jakie wrażenia odbierasz?
- Ciepło, światło, wysokie wibracje.- szybko powiedział uczeń.
- Z fizyki newtonowskiej wiesz, że ciepło, światło, elektryczność i inne to różne formy energii. Podczas ruchu Twoje mięśnie wytwarzają ciepło na skutek tarcia. Trawiąc jedzenie uwalniasz zgromadzoną w nim energię i czujesz się lepiej. Z tych przykładów możemy w prosty sposób wywnioskować, że każdy rodzaj energii można przemienić w inny. Jest też inny wniosek. Ty czujesz energię, choć o tym nie wiesz. W każdej chwili ją czujesz, używasz jej, transformujesz w inne zależnie od potrzeby. Robisz to automatycznie, bez zastanowienia.

Z uśmiechem rzucił uczniowi kulkę energii z intencją ‘rozbawienie’. Ten szybko ją schwycił zanim zdołała go trafić i usunął intencję po czym wchłonął energię.
- Bardzo dobrze sobie radzisz. Jak zapewne zauważyłeś energię można podarować innej istocie jeśli tylko jest na tym samym poziomie istnienia. Ale trochę się zapędziliśmy w inne ścieżki. Wróćmy na właściwą.- mistrz splótł dłonie w znajomy wzór i płomienie skoczyły na jego palce.
- Ogień jest manifestacją energii w tym świecie. Żaden inny żywioł nie oddaje jej wspaniałości choćby w małym stopniu. I tak jak energię nie da się go poczuć bez przejawów. Nie poczujesz ognia bez ciepła i światła. Tak samo jest z energią. Odbieramy tylko jej przejawy: światło wzrokiem, ciepło receptorami do tego przystosowanymi, nawet w mózgu mamy słabe ładunki elektryczne, co jest przejawem istnienia energii jaźni w ciele. Gdy ciało fizyczne umiera jaźń opuszcza ciało i ładunki słabną aż w końcu zanikają niepodtrzymywane przez żadną siłę ożywiającą.
- Mistrzu, ale ja rozumiem to i wiem, do czego zmierzasz. Emocje to też energia, ale ja chciałbym wiedzieć jak można poczuć energię bez fizycznych zmysłów i emocji.
- Dlaczego chciałbyś odkrywać świat bez emocji? To piękny przejaw energii Twojej jaźni mój uczniu. Są niczym potężne ładunki energii. Dzięki nim możesz czuć.
- A co z gniewem? Nienawiścią czy strachem? To też jest piękne? Mają swoją energię, ale nie ma w nich piękna. Są ciężkie i nieprzyjemne.
- Nawet te emocje czasem musisz poczuć, by zdobyć pełne doświadczenia życiowe. Znając tylko jedną stronę nie docenisz jej. Bez zła nie istnieje dobro, bo wtedy nie istniałoby rozróżnienie. Ponadto nie doceniłbyś przebywania w tym stanie i gdyby pojawiło się zło przeszedłbyś na nie tylko, dlatego, że znudziło Ci się dobro. Rozumiesz?- zgasił płomyki na palcach.
- Mistrzu, nadal nie odpowiedziałeś na moje pytanie. Jak mogę poczuć energię będąc w stanie bez emocji? Przecież uczyłeś mnie jak wchodzić w ten stan. To znaczy, że nauczyłeś mnie czegoś niepotrzebnego?
- Nic nie jest nieprzydatne Amonie. Każda umiejętność może być wykorzystana w rozwoju. Przejawem subtelnych energii są wibracje. Każda istota, forma, rodzaj energii ma swój poziom wibracji. Teraz przebywamy na poziomie, którego zwiesz astralnym. Jest on zdecydowanie wyżej niż sfera fizyczna, ale nadal dość nisko w skali wszechświata. Tak, więc nawet bez emocji poczujesz tonacje energii. I właśnie te wibracje powodują, że odbierasz wszystko co odrębne. Pamiętaj jednak, że bez emocji świat nie byłby żywy. Powtarzam swoje pytanie- Czy mnie rozumiesz?
- Tak mistrzu, rozumiem. Pamiętam jednak jak sam mówiłeś, że takie pojęcia jak dobro i zło nie istnieją. Więc czemu ich używamy?
- Nic Tobie nie umknie Amonie.- rzucił ze śmiechem mistrz.- Korzystamy z nich, gdyż świat fizyczny jest Wielkim Dualem, Yin i Yang jak mówią na to ludzie Wschodu. Na planie astralnym Dual jest rozmyty i względny, tak jak czas. Trudno się dziwić. To w końcu czwarty wymiar, dopiero poznawany przez naukowców w sferze fizycznej. Trzymam kciuki za ich badania. Gdyby jeszcze tak mocno nie trzymali się tej materii…
- Mistrzu…
- Tak mój uczniu?
- Już nic. Cieszę się, że jesteś.

Las znowu odzyskał swą ciszę. Mały słowik w ptasim języku śpiewał o radości życia ile sił w swym małym ciele. Mistrz i jego uczeń przysłuchiwali się jemu patrząc na złocisty zachód słońca rozmyślając nad tym co zostało powiedziane.

o i to jest własnie to Cudownei napisane , rewelacyjnie do zrozumienia dla kogoś takiego jak ja dziękuje i czekam na ciag dalszy z niecierpliwością

Druga lekcja będzie o trzech podstawowych czynnościach w manipulacji- pobieranie, utrzymanie i oddanie energii. Czyli tak zwany transfer energii.
Trzecia o rodzajach energii.

Miłego czytania ;-)

Bardzo ciekawy wątek, chętnie również skorzystam z lekcji które tu przytaczasz. Postaram się również dzielić z własnymi odczuciami.



Lisatrycz