Przyciąganie miłości

A bo to mało podejmujemy takich walk ze sobą? U mnie było tak, że poznałam mężczyznę, który na początku nie zrobił na mnie wrażenia, z czasem kiedy się przyjaźniliśmy zakochałam się w nim na zabój. Był dla mnie taki uroczy, że zrobiłabym dla niego wszystko mimo, że wprost mówił mi że nie szuka miłości ani zakochania. Próbowałam robić wszystko, żeby poczuł coś do mnie. Sponiewierana popadłam w ogromną depresję, czułam się okropnie niedoskonała. W końcu zrozumiałam, że wszystko było moją iluzją, grą którą toczyłam sama ze sobą i stratą czasu. A stało się to w Wigilię, kiedy mój kolega z pracy, którego wciąż od siebie odpychałam wpadł do mnie nad ranem i wyciągnął z łóżka do pracy (nie spałam całą noc, byłam sama, zbliżały się święta, nie chciało mi się żyć). Powiedział mi wtedy, że nie może patrzeć jak ja cierpię. Okazał mi serce i szacunek i wszystko mi przeszło jak za dotknięciem różdżki. Na marginesie to ten kolega ma żonę i dziecko, więc nigdy bym nie dopuściła się romansu z nim. Mam taką swoją teorię, że czasami w naszym życiu spotykamy takie dobre anioły..nie powinno ich się pożądać, ale dziękować Bogu.

Będąc sama przez ostatni rok (jestem po rozwodzie) poznałam całkiem sporo mężczyzn godnych uwagi, mam w nich do dziś 2-3 wspaniałych znajomych. Czasami myślę, czy nie powinnam przesadzać z oczekiwaniami. Mój ideał jest tylko ideałem..a trzeba też zaakceptować wady. Nieraz zastanawiam się, czy nie powinnam wrócić do któregoś z tych których poznałam, ale to chyba nie ma sensu. Liczę, że spotkam kogoś na kogo widok stracę rozum a serce samo zacznie mocniej bić.

Masakra ile jest rozwodów i to jeszcze przed 30!
Taki mały offtop..

Uważam, że nigdy nie robi się niczego na siłę.
Nie szuka się na siłę miłości.
Wszystko co Nas w życiu spotyka, pojawia się wtedy, kiedy człowiek nawet się tego nie spodziewa, i tak to działa, czasami wystarczy jakiś gest, słowo, cokolwiek i coś w Naszym życiu się zmienia.
Zazwyczaj kieruje tym zwykły przypadek.