Płonący Las

Jeden ze snów który stale się powtarza. I czuję, że muszę jakoś się nim... podzielić.
Otóż znajdowałam się w lesie. Pięknym lesie. Był późny wieczór i czuć było chłodny wiatr. Wiem, że siedziałam skulona pod jakimś drzewem i nerwowo się rozglądałam jakbym nie chciała żeby ktoś mnie znalazł, ale byłam gotowa się bronić. Nagle ni stąd ni zowąd las zaczął powoli płonąć. Było na początku trochę ognia i malutkich płomyków na trawie żeby zaraz otoczył mnie wielki mur ognia. Usłyszałam wycie i szczekanie, i z płomieni nadbiegło jakieś stado wilków. Było ich 6. 5 śnieżnobiałych, całkowicie. Wysokie, trochę nawet chude. I jeden ogromny, czarny. Podbiegły i ze strachu zaczęły atakować. Poczułam że muszę się bronić więc zaczęłam jednego z białych wilków okładać po łbie. Potem doskoczyły inne. A ogień był większy, i większy... W końcu wilki się spłoszyły. Widziałam jak w oddali przeskakując przez płomienie dostają... skrzydeł. Tzn. Pojawiły się u Nich śnieżnobiałe skrzydła. Czarny wilk tylko kilka metrów biegł za Nimi jakby sprawdzał czy biegnąc tam będą bezpieczne. Chciałam uciekać za Nimi, bo widziałam że ogień zaraz się do mnie zbliży. Czarny wilk ze spokojem zawrócił, stanął przede mną blokując mi drogę ucieczki. Widziałam jak jego wielkie czarne jak on skrzydła dodają mu jeszcze potęgi. I pewny siebie powoli powiedział ,,Nie możesz za Nimi pobiec. Musiałabyś mnie najpierw zabić" czy coś w tym stylu. Poczułam się przy Nim bardzo... mała. Odwróciłam się nerwowo chcąc zobaczyć czy może nie ucieknę inną drogą. On dalej bez słowa ze spokojem stał, jakby miał zamiar tutaj ze mną spłonąć niż dopuścić mnie do tego abym pobiegła tą samą drogą co jego stado. Szukając innej drogi, znalazłam trochę nadpaloną, małą karteczkę. Na której była narysowana czaszka. The end.

Doprawdy, mam ostatnio za dużo takich snów...
Lub sny kiedy jestem sobą, ale kim Innym - Nie wiem jak opisać - I gram na skrzypkach...

Fajne sny u mnie bywają bardziej straszne. A co do twojego snu to obawiał bym się czarnego wilka