Moda na bycie singlem

Dużo moich znajomych, które są starsze ode mnie są singlami. Mają pracę, mieszkanie na kredyt, są niezależne.
Im się nie spieszy, aby zalegalizować związek.
Dawniej mówiło się na takie dziewczyny "stare panny", ale wynikało to nie tyle z wyboru, ale z konieczności.Były przedmiotem kpin i pogardy.
Teraz bycie singlem to moda. Legalizacja związku nieraz następuje jak jest dziecko, ale i to nie zawsze.
Piękna kobieta mająca dobrze płatną pracę nie spieszy się z zaobrączkowaniem i zagrzebaniem w domowe pielesze. Model ten jest jakże inny od dawnych zwyczajów,gdzie to dla kobiety oparciem był facet, nie zawsze odpowiedzialny i godny zaufania.
Co myślicie o byciu singlem? jakie są minusy, jakie plusy?

Jeśli są w związku, to nie są singielkami. Pojedynczość do tego niezbędna.

Minusy i plusy, heh, wszystko zależy od osobowości, od przyczyn dla których prowadzi się taki styl życia.
Niektórym po prostu dobrze jest samym, nie odczuwają potrzeby tworzenia głębszej relacji z drugą osobą. W świecie zwierząt, do których i ludziki należą, zawsze zdarzają się wyjątki - w każdym stadzie znajdzie się osobnik, który do owego stada ciągu i przywiązania nie czuje.
Inni żyją w ten sposób bo nie mogą z różnych powodów znaleźć "drugiej połówki", chcieliby kogoś mieć ale skoro im nie wychodzi, to mogą skryć się za sloganem "singiel" i udawać, ze jest im dobrze.
Często singlują też ludzie po nieudanych związkach coby dać sobie wytchnienie, zebrać się, dojść do siebie, itp.

Plusy, moim zdaniem głównie niezależność, to, ze można decydować za siebie, nie trzeba rezygnować z pewnych przyzwyczajeń - w zdrowym związku kompromisy są niezbędne.

Minusy ? Zapewne głównie samotność, myśle, ze nawet zdeklarowanego singla czasem ona dopada. Ale też pewnie potrafią sobie z nią poradzić
Presja - rodziny, przyjaciół, nawet jeśli singiel szczęśliwy jest będąc sam to inni mogą starać się mu wmówić, ze wcale nie jest, bo szczęście to tylko we dwoje
W trudnych chwilach, podejmując ważne decyzje fajnie jest mieć wsparcie, tego kogoś, kto zawsze jest obok gotowy pomóc, przytulić, kto chce razem z nami brnąć przez bagienko, którym życie bywa. Łatwiej jest funkcjonować we dwoje niż samotnie (zazwyczaj). Ale to w sumie pod wspomnianą samotność podpiąć mogę.

Tak sobie umyśliłam.

To może z męskiego punktu widzenia coś dodam Długo to nie trwało, ale starałem się cieszyć życiem jako singiel. Po miesiącu mieszkania samemu moje mieszkanie wyglądało jak zaśnieżona kraina. Z tym że zamiast lodu i śniegu w kątach spoczywały zapomniane pudła i śmieci. O ile z opłatami nie było problemu to czyste ubrania stanowiły główny przedmiot poszukiwań.

Żyjąc z inna osobą mam też na myśli jej wygodę na podobnym stopniu jak swoją. Myślę jak jej mogę ułatwić jej życie i spotykam się z wzajemnością.

Mimo to singli nie uważam za nieudaczników czy egocentryków. Rozumiem ich podejście i w pewnym stopniu ich podziwiam, osobiście nie potrafił bym znaleźć czasu by żyć schludnie i szczęśliwie

Uważam, że nic się nie dzieje bez przyczyny, bycie singlem też nas czegoś uczy. Życie nigdy nie jest ciągle takie samo, stan rzeczy się zmienia i tak po prostu jest. Czasem kogoś poznajemy, czasem nie ma nikogo, to wszystko stany przejściowe, każdy po coś występuje w jakimś konkretnym celu...
Czasami fajnie być samemu, ale są momenty, kiedy naprawdę kogoś brakuje, dlatego dobrze jest doceniać przyjemne chwile - czy to w samotności, czy też z drugą osobą