Doświadczenia z OOBE

Podzielmy się swoimi doświadczeniami w OOBE, jeśli mieliście takie...

O moim dowiedziałam się dzisiaj, w przypadkowej rozmowie z mamą. Temat zszedł na chwilę, kiedy babcia umierała. Otóż przez 9 lat byłam przekonana, że byłam z nią w tym momencie w jej pokoju - patrzyłam na zegar - 5:10, który w tym momencie stanął (tak bywa, gdy osoba umiera), widziałam i słyszałam wszystko co mówi moja mama do kuzyna, jak chodzą po domu itp. Czułam duszę, która wyszła z ciała i unosiła się nad nim, jakby patrzyła i chciała się pożegnać. Energia była niesamowita, z babcią byłam mocno związana emocjonalnie i wiem, że ciężko by mi było, gdybym wtedy przy niej nie była, dlatego cały czas myślałam, że byłam tam ciałem - normalnie!
Mama coś opowiadała, a ja mówię "wiem, przecież też tam byłam", na co zdziwiona odpowiedziała, że nie, obudziła mnie dopiero po wszystkim, jak już była cisza... Prawie się pokłóciłyśmy, po czym doszłam do wniosku, że musiałam mieć OOBE. We śnie kiedy spałam wyszłam z ciała i znalazłam się przy łóżku babci, trochę mi się wyjaśnił element taki, że nikt na mnie nie zwracał uwagi i ludzie poruszali się w miejscu, gdzie się znajdowałam... Dziwne dla mnie było, że mama nie pamięta, że dotykałam babcię wtedy, trzymałam ją za rękę itp. Dla mnie to było duże i podniosłe przeżycie, które teraz ma jeszcze większą wartość dzięki temu, do czego dzisiaj doszłam.
Rzeczywiście po analizie okazało się, że mama obudziła mnie między 5:25 a 5:30, bo wskazówki zegara były na dole, a jeszcze powiedziałam jej dlaczego tak późno mnie obudziła i byłam zirytowana...

Druga sytuacja z OOBE nastąpiła podczas medytacji, kiedy to jasne światło zaczęło mnie wyciągać przez głowę na siłę, zaczęłam się bronić i nic z tego nie wyszło poza tym, że byłam zmęczona po wyjściu z transu

Raz też jak świadomie chciałam spróbować OOBE, poczułam silne wibracje w środku całego ciała, zrobiło mi się niedobrze i jakby nie mogłam się odkleić od głowy i to mnie zablokowało. Próbowałam jeszcze kilka razy, ale zamiast tego miałam wizje jakby z wcześniejszych wcieleń, zawsze przy tym towarzyszyło uczucie bujania i że jest mi niedobrze.
Trochę mam obawy przed OOBE, nie chcę spotkać nieprzyjemnych istot, nie jestem na to gotowa

Bardzo interesujące jest, to co opisujesz...
Ja też w swoim życiu miałam doświadczenia związane z OOBE... W sumie kilka razy, a dopiero niedawno całkowicie zdałam sobie sprawę z tego co wtedy przeżyłam. Wcześniej w ogóle nie interesowałam się taką tematyką i po prostu to co widziałam zinterpretowałam jako zwykły sen, nic wielkiego. Teraz trochę inaczej na to patrzę, ale jeśli chodzi o praktykowanie OOBE, to też mam obawy i trzymam się na uboczu, ale wiem, że kiedyś tego spróbuję. Jak na razie nie jestem gotowa, czekam aż poznam inne osoby, które podpowiedzą, pokierują co jak i gdzie robić, bo samej będzie bardzo ciężko się przełamać.

Irisa ja myślę, że jeśli masz jakiekolwiek obawy, to poczekaj jeszcze aż poczujesz się silna i gotowa na to doświadczenie To ważne, żeby czuć się bezpiecznie, bez tego nawet Ci się nie uda... Moja sytuacja 9 lat temu była skrajnym przypadkiem, a ja nawet o tym nie wiedziałam. Nie spotkałam wtedy niczego, po prostu byłam. Nie bolało

Tak, ja czekam, na razie nic w tym kierunku nie robię, spokojnie czekam, aż przyjdzie dla mnie odpowiedni moment. Też nic nie spotkałam i bardzo się z tego cieszę

W OOBE nie spotkałaś czy na codzień?

mi sie kilka razy udalo wejsc w oobe i w swiadomy sen ostatnio coraz czesciej

kaja, a możesz się podzielić z uczuciami, jakie przy tym miałaś? Co i jak widziałaś itp.?

Pracowałam w pewnej firmie jako przedstawiciel handlowy. Teren obejmował kilka przyległych miast. Pracowałam w zespole, w którym była koleżanka, która nie posiadała samochodu. Razem jeździliśmy do tego miasta. Ja szłam na swój teren, ona na swój. Pewnego dnia znowu pojechałyśmy razem. Po skończonej pracy zadzwoniłam do niej, że jestem w samochodzie. Odpowiedziała mi, że ma jeszcze jedną umowę do podpisania i postara się szybko załatwić żebyśmy mogły obie wrócić razem. Była zima. Siedziałam w aucie i było mi coraz zimniej. Czas się wydłużał. Danuty nie było, więc skupiałam się na myślach o tym jak pracuje ludzki mózg. Mówiłam sobie, jest mi ciepło, coraz cieplej, czuje jak ciepło rozlewa się po moim ciele, itp, itd... W pewnym momencie zobaczyłam się sama w samochodzie, ale z pozycji ulicy. Szok! Co jest? Widzę jak siedzę za kółkiem na wpół leżąco, jakbym spała (twarzy nie widziałam dokładnie) tylko postać. Miałam uczucie lekkości, ludzie sobie chodzili po osiedlowej drodze, a ja stałam na niej nie mogąc objąć rozumem co się dzieje. Nagle widzę energiczną Danute z dokumentami pod pachą jak biegnie w kierunku samochodu. Chce wejść, ale miałam zablokowane drzwi, więc widzę, że puka w szybę i zagląda do środka. Ja nadal stoje na ulicy i nie rozumiem sytuacji. Nie obejmuje rozumem. Danka bije w szybe od mojej strony, widać podenerwowanie, a moje ciało sobie tam leży a ja na ulicy. I nagle nie wiem jak, słyszę to pukanie od środka samochodu. Jestem w samochodzie i widzę przerażoną koleżankę za szybą miotającą się w nerwach. Mnie zrobiło się jakoś ciasno w środku i niekomfortowo, Otworzyłam drzwi, ale mi się oberwało od niej. Gadała jak najęta upuszczając swój stres. Anka rany Boskie ogłuchłaś! Wale w to okno a ty nic! Wyglądałaś jak trup! Myślałam, że ci się coś stało! Tak tłukłam w tą szybę, że chyba by umarłego z grobu wyciągnęło! Ale się najadłam strachu! Nie powiesz mi, że nie słyszałaś, bo to niemożliwe. Ona gadała a ja nadal byłam w lekkim szoku. Nic się nie odzywałam, tylko miliony myśli mi przelatywały przez głowę. Jak już się wypompowała z emocji, jak doszłam do siebie powiedziałam jej co się stało. Wytrzeszczyła oczy na mnie i po namyśle powiedziała, że chyba jestem przepracowana i powinnam sobie odpuścić na kilka dni. W drodze do domu przemyślała to zdarzenie i jednak doszła do wniosku na podstawie tego co widziała i mojego zachowania, że jednak mówię prawdę. W głowie się jej to nie mogło pomieścić. Piętno strachu jakie się jej wyryło na kilka kolejnych dni zaowocowało tym, że przez tydzień jeździła pociągiem do pracy bo bała się co by było jakby mnie wyrwało z butów podczas jazdy. Fakt, ale do teraz nigdy za kierownicą nic takiego się nie stało. Dzisiaj nazywam to, że "wyrywa mnie z butów"

Ciekawe jak Wy przeżyliście i odebraliście pierwsze, niespodziewane wyjście z ciała?

Nie opowiem o pierwszym wyjściu (niezapomniane przeżycie!), ale o pewnym przypadku, który nauczył mnie ostrożności.

Otóż pewnej nocy nagle się ocknąłem czując, że coś jest nie tak. Wstałem czując jakbym przelewał się w ciele, tracił panowanie nad nim. Jakoś dowlokłem się do krzesła i usiadłem kołysząc się jak pijany. Czułem, że jeślibym się oparł o krzesło to byłby koniec i coś by się stało.
Siedziałem tak z dwadzieścia minut póki nie przeszły mi wszystkie objawy. Czułem się źle i zwymiotowałem.
Ale ja nie o tym. Chodzi mi o to, że podczas tego wszystkiego czułem wrogość do mnie. Dlatego na twierdzenia, że OOBE jest w 100% bezpieczne ryknę śmiechem, bo nie jest. To nie piaskownica, nie cudowny świat, w którym nikomu nie stanie się krzywda. Tam się nie umiera, ale też można zostać uwięzionym.

By nie straszyć nowicjuszy pocieszam - takie odpały zdarzają się wyjątkowo rzadko i tylko wtedy, gdy człowiek sam się o to prosi. Ja nie prosiłem, ale nadepnąłem na odcisk... komuś.
Więc nie zaczepiać nikogo, uciekać w razie niebezpieczeństwa i nie wahać się prosić o pomoc. Jeśli nie będziecie się parać "czarną magią" to nie ma powodu do obaw. Aha, jeszcze jedno - kontrolujcie swoje myśli i emocje.

Ostatnio śniło mi się, że wyszłam ze swojego ciała i weszłam w ciało małpy z zoo
Jakaś treserka próbowała nauczyć mnie kilku sztuczek, ale tak naprawdę to ja byłam obserwatorką jej poczynań, myślałam dokładnie jak człowiek Później hałas w domu sprawił, że pomyślałam "muszę już wracać i się obudzić, szkoda...".
Wychodząc ze swojego ciała czułam jakbym ściągała idealnie dopasowane do mnie ubranie. Wspaniałe uczucie Ciekawe czy to było OOBE czy tylko sen