Ciutka o depresji

nie spotkalo mnie to "szczescie", ale znam pare osob
na pewnym etapie nie wolno sie ludzic, ze sie samemu z tego wyjdzie - trzeba korzystac z pomocy secjalistow oraz lekow

Z depresją walczyłem dwa lata.
Dwa lata wylegiwania na wersalce zupełnie bez sił i woli życia.
Nie poddawałem się jednak i starałem się jak tylko mogłem zawalczyć o siebie.
Na szczęście pomógł mi pewien człowiek.
Uratował mnie i uwolnił od depresji.
To prawda, że dobre leki uwalniają od depresji.

Pomimo młodego wieku i ja zmagałem się z tą chorobą.Zaczęło się od zwykłego znudzenia codziennością.Bagatelizowałem pierwsze objawy tłumacząc że to tylko chwilowe ale ten stan pogłębiał się.Nie miałem siły dosłownie na nic.Przestałem chodzić do szkoły,zerwałem kontakty ze znajomymi,coraz bardziej zamykałem się w sobie.Skończyło się na tym że każde wyjście z domu sprawiało mi już nie tylko ból psychiczny ale też i fizyczny.Dzięki wsparciu bliskich i mojej najlepszej przyjaciółki jakoś sobie z tym poradziłem.Po tym straconym czasie zaczynam wracać do żywych i teraz cieszę się każdą chwilą swojego życia,które jeszcze niedawno byłem gotowy zmarnować.Depresja to naprawdę ciężka choroba z której samotnie bardzo trudno wyjść i pomimo że osoba aktualnie na nią chorująca nie widzi już dla siebie nadziei to ona zawsze istnieje tylko trzeba chcieć ja dostrzec.