Bretarianizm - życie światłem

Świadome odżywianie jest czymś ważnym w rozwoju duchowym. Wielu z nas rezygnując z mięsa i przechodząc na wegetarianizm czyni w tym kierunku krok do przodu. O ile łatwo jest zrezygnować z mięsa bo nie jest ono nam niezbędne do życia, o tyle trudnej jest przejść na weganizm, który oprócz niejedzenia mięsa wyklucza spożywanie jakichkolwiek produktów pochodzenia zwierzęcego. Jeszcze trudniejszą dietą jest frutarianizm polegający na spożywaniu wyłącznie owoców.
Czy może istnieć dieta z jeszcze większymi wyrzeczeniami? Tak, jest nią "bretarianizm", czyli tzw. "niejedzenie".



Niektórzy określają ją, jako odżywianie się praną lub światłem. Osoby, które przeszły na bretarianizm nie czują potrzeby jedzenia i picia, chociaż mogą to dalej robić. Przechodzą wewnętrzną "transformację", która na zawsze zmienia ich życie. Czują ciągłą sytość. Mają wrażenie, że w ich żyłach płynie jakaś energia. Ich narządy wewnętrzne są pomniejszone. Pojawiają się też zdolności parapsychologiczne. Mogłoby się wydawać, że wystarczy tylko przestać jeść, aby przejść na bretarianizm, jednak proces przejścia na tą "dietę" jest bardzo trudny i niebezpieczny, jeżeli nie jesteśmy na to przygotowani.

Przede wszystkim powinniśmy czuć wewnętrzną i świadomą potrzebę przejścia na odżywianie światłem. Po drugie powinniśmy mieć odpowiednie psychiczne nastawienie do uczucia głodu - np. wiedzieć, kiedy jesteśmy na prawdę głodni i czy nasz głód jest zależny od emocji. Po trzecie powinniśmy mieć wcześniej oczyszczony organizm z toksyn. Mimo wszystko jeżeli nie czujemy się na siłach oraz nie mamy wewnętrznej potrzeby przejścia na bretarianizm, lepiej trzymać się od niego z daleka, ponieważ wyrządzimy sobie więcej szkód niż pożytku. O ile w książkach na ten temat spotkałem się z informacją, że prawie każdy może przejść ten proces to wydaje mi się, że zdecydowana większość nie jest na to gotowa. Człowiek, który chce przejść na "niejedzenie" powinien być gotowy od strony psychicznej, fizycznej, emocjonalnej i duchowej.

Podobno proces przejścia na "bretarianizm" składa się z dwóch etapów trwających łącznie ok. 3 tygodnie. W pierwszym etapie nic nie jemy i nie pijemy, natomiast w drugim pijemy już tylko wodę i podobno po zakończeniu tego procesu przygotowawczego, od tego czasu możemy być osobami "niejedzącymi". Podobno pierwszy tydzień jest najgorszy. Osoby, które tego doświadczyły wspominały m.in. że w 6-7 dzień ruszały im się nawet zęby a z dziąseł wychodziły jakieś toksyczne płyny, byli też tak skrajnie wycieńczeni, że nie mogli ustać na nogach. Znane są również przypadki osób u których ten proces zakończył się śmiercią. Podobno po pomyślnym zakończeniu tych 21 dni wszystko wraca do normy. Nie polecam mimo wszystko brać się za tą "dietę" osobom nieprzygotowanym i najlepiej informacje z tego artykułu traktujcie tylko jako ciekawostkę

Jeżeli ktoś chciałby się dowiedzieć więcej na ten temat to zapraszam na wykład o "niejedzeniu" składający się łącznie z 8 części i trwający ponad 5 godzin:


Prahlad Jani - jogin, który nie je i nie pije od 70 lat!

Ciekawe, ale w materiale jest, że badano go przez 10 dni, a czemu nie dłużej? Przecież jeżeli to jest prawda, to byłaby to rewolucja nie tylko w medycynie. To zmieniłoby w ogóle podejście do człowieka. Nie to, że nie wierzę w to, bo np. Teresa Neumann również niby nic nie jadła przez kilkadziesiąt lat, ale chodzi mi oto, że warto byłoby to zbadać dokładnie i wyciągnąć z tego wnioski.